Woning Westmalle

Het typisch randdorpse verkavelingsmodel is gestoeld op een illusie. Op een te smal perceel willen we allemaal onze vrijstaande, alzijdige villa met grote tuin en zonder inkijk. Het liefst zo groot en opvallend mogelijk. Deze woning wil net het tegenovergestelde. Ze wil eigenlijk kleiner zijn, wendt haar blik expliciet af van de buren en nestelt zich er pretentieloos tussen. Ze aanvaardt de regels en zoekt haar waarde van binnenuit. Vanuit een selectieve naïviteit ontstaat een karaktervolle ambiguïteit.

Er is een functionele logica in oppervlaktegebruik: binnenkomen, slapen en inpandige garage in een massieve sokkel tegenover wonen in een lichte kroon op de sokkel. De massieve sokkel vangt de hellingen in het perceel op terwijl de houten dakstructuur boven de leefruimte voor een karaktervolle ruimtelijkheid zorgt.