Dierenasiel Lommel

Een dierenasiel als architectuuropgave is relatief nieuw. Eigenlijk lijkt het nog het meest op een zorginstelling maar heeft het een hardnekkig verleden waarin de gebouwen niet meer waren dan afdankertjes die niemand anders nog wou. Het professionaliseren van bovenuit zien we als een kans om een het maatschappelijk moeilijke thema een plaats te geven. Het typologische antwoord heeft, naast de nieuwe publieke ambitie, te maken met de specificiteit van de site. De plek is industriegebied maar grenst aan het naastliggende natuurgebied. Een gelijkvloerse U-vorm (hoofdzakelijk bestemd voor de honden) richt zich zo veel mogelijk op het landschap, terwijl een kattentoren, zuidelijk georiënteerd, de bezoeker verwelkomt.

Het dierenasiel maakt deel uit van een masterplan Dierencampus, waar ook het dierencrematorium deel van uit maakt. Het masterplan voorziet in een nieuwe straat die het industriegebied verbindt met het natuurgebied. Het is op deze grensstraat dat zowel het asiel als het crematorium hun adres hebben. De eigenlijke perceelgrenzen worden bewust niet geformaliseerd. Beide gebouwen hebben een stempel bestaande uit gebouw + buitenruimte, waarrond het landschap gewoon haar gang kan gaan.