Tuinwoningen en kantoor Antwerpen

Bouwen in binnengebied houdt een spanning in zich. Enerzijds pleiten we voor verdichting en willen we zoveel mogelijk mensen in de stad laten wonen anderzijds willen we de binnengebieden groen en open houden. De opdracht laat zich als een contradictie formuleren : Hoe kan je door te verdichten een binnengebied ontpitten ? Bij het ontwerpen zal dus de nadruk moeten liggen op de open ruimte. Het volstaat niet om voldoende open ruimte over te houden er moet consequent vanuit de open ruimte gedacht worden. Het is een oefening in omgekeerd ontwerpen. De bijna vanzelfsprekende oplossing bestaat eruit de rand van het terrein te bebouwen. De drie tuinpaviljoenen en woning definiëren duidelijk een kwalitatieve open ruimte ondanks –of zelfs dankzij- het verdichten van de rand. Doordat het verlies aan oppervlakte geen verlies aan ruimtelijke kwaliteit betekent, wordt het dilemma tussen verdichten en ontpitten opgeheven. De woningen takken op zodanige wijze aan op de tuin dat toeëigening van een gedeelte ontmoedigd wordt maar gebruik gestimuleerd. Daarnaast heeft iedereen een privaat terras zodat het gebruik van de buitenruimte een bewuste keuze wordt. De gebouwen zijn een uitdrukking van de bouwlogica, een rigide raster van balken en kolommen waarin kasten en scheidingswanden, als invulling, zorgen voor huiselijkheid. Het project voorziet in drie tuinpaviljoenen/ woningen, poortwoning, kantoor en garage. De tuinpaviljoenen zijn bijna identiek. De gevel is opgebouwd uit betonnen claustrablokken die doen denken aan de ornamentiek van Wright en Sullivan.